مراقبه

در سكوتِ لحظاتِ مراقبه، اراده خدا بر ما روشن مى‌شود. ساكت كردن افكار از طريق مراقبه آرامش درونى خاصى را به همراه مى‌آورد  و ما را با خداوندى كه در درون ماست مرتبط مى‌سازد. دليل اصلى مراقبه، اين است كه بدون فكر آرام، ارتباط با خدا، حتّى اگر محال هم نباشد، بسيار مشكل است . لازم است افكارهميشه مشغول معمولى، ساكت شوند تا بتوانيم پيشرفت كنيم. بنابراين هدف تمرينات مقدّماتى ما، ساكت كردن فكر است و بايد بگذاريم افكارى كه به مغزمان راه مى‌يابند به مرگ طبيعى از بين بروند. وقتى مراقبه براى‌مان به صورت يك واقعيّت درآيد، به مرور از افكار خود فارغ مى‌شويم.

من بیشتر می پسندم مراقبه و خلوتم با خداوند  ساعات اولیه صبح باشه تا آخر شب و موقع خواب چرا که  انرژی و قوت قلبی که از  ارتباط با خدا دریافت میکنم تا آخرین ساعات شب که میخواهم بخوابم همراه من خواهد بود و تعیین کننده خط مشی و سیر من در مسیر روحانی زندگی است.

امیدوارم شما هم بتوانید این لذت را درک و تجربه کنید و از این منبع غنی و بی انتها بهره مند شوید