اعتیاد جنسی

به گزارش پارس به نقل از عرش، در گذشته روانپزشکان رفتار جنسی خارج از کنترل را یک اختلال روانی نمی دانستند، زیرا تحقیقات در این زمینه بسیار اندک بود. اما در سال های اخیر این سوال همواره مطرح بوده است که آیا اعتیاد جنسی یک بیماری تلقی می شود یا نه؟

اعتیاد جنسی با اصطلاحات و تعابیر مختلفی معرفی می شود از جمله وابستگی جنسی، فعالیت جنسی بیش از حد، اختلال رفتار جنسی و ...

نتایج تحقیقات نشان می دهند که اعتیاد جنسی یک اختلال روانی جدی است و باور این واقعیت، به مطالعات بیشتر، دست یابی به تکنیک های درمانی و پیشگیری در مورد افراد در معرض خطر می انجامد.

در تشخیص اعتیاد جنسی به عنوان یک اختلال روانی شرایطی در نظر گرفته می شود، از جمله اینکه فرد، رفتارهای جنسی، برانگیختگی و تمایلات جنسی شدید و تکرار شونده حداقل به مدت 6 ماه داشته باشد و این حالت به دلیل عوامل خارجی مانند داروها، بیماری، سوء مصرف مواد و یا مشکلات روحی مربوط به اختلال دوقطبی، ایجاد نشده باشد.

معمولا واکنش این گونه افراد در برابر نوسانات خلقی، فعالیت جنسی است. به عنوان مثال این بیماران از روابط جنسی برای بهبود افسردگی و رفع استرس استفاده می کنند.

یکی دیگر از مشخصات این بیماران این است که برای کاهش یا توقف فعالیت جنسی خود تلاش می کنند اما موفق به انجام این کار نمی شوند. معمولا رفتارهای جنسی این افراد در روابط، شغل و سایر جنبه های مهم زندگی آنها اختلال ایجاد می کند.

مطالعات نشان می دهند که اعتیاد جنسی عواقب فردی و اجتماعی بسیاری به همراه دارد از جمله از دست دادن شغل، ابتلا به بیماری های مقاربتی، از دست دادن رابطه و زندگی مشترک و اختلال در فعالیت جنسی طبیعی و سالم.

اغلب این بیماران معتقدند که مشکل جنسی آنها قبل از 18 سالگی و یا بین 18 تا 25 سالگی ایجاد شده است.

در افراد مبتلا به اعتیاد جنسی، سایر اختلالات جنسی از جمله خود ارضایی، افراط در تماشای فیلم ها و تصاویر مبتذل، هم جنس گرایی، رابطه جنسی از طریق تلفن و اینترنت، رابطه جنسی گروهی، ارتباط جنسی با افراد نامناسب و داشتن چندین شریک جنسی نیز مشاهده می شود.

متخصصان معتقدند که بسیاری از افراد سالم به طور طبیعی از رابطه جنسی برای مقابله با استرس و رسیدن به آرامش استفاده می کنند اما در بیماران مبتلا به اعتیاد جنسی این الگوی رفتاری، ثابت، تکرار شونده و خارج از کنترل بوده و تمایلات جنسی تمام زندگی فرد را تحت تاثیر قرار داده و بیمار در تغییر این الگو احساس ناتوانی می کند.